Tiffany for breakfast | Eelus

Nίκος Δήμου | Ο πρωθυπουργός και η γάτα

Χρόνια στη μέση του χαλιού.
Ατάραχη.
Μόνιμη σαν διακόσμηση.
Γούνινος Βούδας.

Περνούν: αυτοί που χαϊδεύουν
και οι άλλοι.

Βουή: Πρόεδρος!

Ακίνητη. Στο κέντρο.

Χειροκροτήματα.

Ακίνητη.

Θα σκύψει;

Περνά.

Αλλά το σταθερό σημείο ήταν αυτή.
Το απόλυτο
που ακτινοβολούσε σοφία στο χώρο.

© Shelby Lee Adams

Thanks to Nicole Page-Smith

Νίκος Δήμου | H ευεργετική επίδραση των γάτων

Αυτούς τους δύσκολους καιρούς κοιμάμαι δύσκολα, ελάχιστα ή καθόλου. Και το πιο οδυνηρό είναι πάντα η πρωινή έγερση απ’ το κρεβάτι. Η πραγματικότητα που μου αποκαλύπτεται με το ξύπνημα με διαλύει. Νιώθω τόσο τσακισμένος και ταλαιπωρημένος που, αν δεν υπήρχε λόγος, δεν θα σηκωνόμουνα.

Όμως υπάρχει λόγος ή μάλλον λόγοι. Τετράποδοι με όρθιες ουρές, οι γάτοι δεν παίρνουν από δικαιολογίες ή εξηγήσεις. Δεν μπορείς να τους πεις: «Παιδιά, λυπάμαι, είμαι χάλια, δεν μπορώ να σηκωθώ». Τη συμπαράστασή τους θα την εκδηλώσουν αλλιώς, με χάδια και τρυφερότητα (είναι απίθανο το πόσο ξέρουν τη διάθεσή μου: αν θέλω συντροφιά ή προτιμώ μόνος - το σέβονται πάντα). Αλλά με το φαΐ δεν κάνουν παραχωρήσεις.

Και μου θυμίζουν δυο στίχους απ’ το δικό μου Βιβλίο των Γάτων. Το ποίημα «Συνομιλία με τον γάτο Αλέκο» τελειώνει με το δίστιχο: 

«Νιάου, είπε ο Αλέκος, που θα πει “πεινάω”.

Όποιος πεινάει, έχει δίκιο, είπα εγώ».

Το επιχείρημα της πείνας είναι απόλυτο - και φυσικά δεν ισχύει μόνο για γάτες. Έτσι ταΐζω (από απόσταση) πεινασμένους σε άλλες χώρες, ενισχύω προσπάθειες στον τόπο μου - αλλά αυτά γίνονται και με μία πιστωτική κάρτα ή μία δοσοληψία στο Διαδίκτυο. Όμως οι γάτες και οι γάτοι, που έχω υιοθετήσει, θέλουν να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι, ν’ ανοίξω κονσέρβες, να τις μοιράσω δίκαια, να τις γαρνίρω μ’ ένα χάδι. (Μερικοί, χωρίς χάδι, δεν τρώνε).

Να, λοιπόν, τι με σηκώνει απ’ το κρεβάτι κάθε πρωί - άσχετα αν έχω κοιμηθεί δύο ώρες με πόνους, ή καθόλου. Το να ζεις μ’ ένα πλάσμα εξαρτημένο από σένα είναι μπελάς, χαρά αλλά και φάρμακο. (Είναι και μέθοδος αγωγής παιδιών: να γίνουν υπεύθυνα).

Μια φίλη έπασχε από βαριά κατάθλιψη. Είχε περιέλθει σε κατατονική κατάσταση, αμίλητη, ακίνητη, απούσα. Οι γιατροί στην Αγγλία της πέταξαν ένα κουτάβι στο δωμάτιο. Στην αρχή ούτε το είδε. Τη δεύτερη μέρα άρχισε να το φροντίζει.

Κίνητρο για ζωή: η έγνοια για κάτι έξω από σένα.

....................................

Από τη Lifo

© Giacomo Brunelli

Thanks to Nicole Page-Smith

T.S. Eliot | The Old Gumbie Cat

I have a Gumbie Cat in mind, her name is Jennyanydots;
Her coat is of the tabby kind, with tiger stripes and leopard spots.
All day she sits upon the stair or on the steps or on the mat:
She sits and sits and sits and sits - and that’s what makes a Gumbie Cat!

But when the day’s hustle and bustle is done,
Then the Gumbie Cat’s work is but hardly begun.
And when all the family’s in bed and asleep,
She slips down the stairs to the basement to creep.
She is deeply concerned with the ways of the mice -
Their behaviour’s not good and their manners not nice;
So when she has got them lined up on the matting,
She teaches them music, crocheting and tatting.

I have a Gumbie Cat in mind, her name is Jennyanydots;
Her equal would be hard to find, she likes the warm and sunny spots.
All day she sits beside the hearth or in the sun or on my hat:
She sits and sits and sits and sits - and that’s what makes a Gumbie Cat!

But when the day’s hustle and bustle is done,
Then the Gumbie Cat’s work is but hardly begun.
As she finds that the mice will not ever keep quiet,
She is sure ist is due to irregular diet
And believing that nothing is done without trying,
he sets straight to work with her baking and frying.
She makes them a mouse-cake of bread and dried peas,
And a beautiful fry of lean bacon and cheese.

I have a Gumbie Cat in mind, her name is Jennyanydots;
The curtain-cord she likes to wind, and tie it into sailor-knots.
She sits upon the window-sill, or anything that’s smooth and flat:
She sits and sits and sits and sits - and that’s what makes a Gumbie Cat!

But when the day’s hustle and bustle is done,
Then the Gumbie Cat’s work is but hardly begun.
She thinks that the cockroaches just need employment,
So she’s formed, from that lot of disorderly louts,
A troop of well-disciplined helpful boy-scouts,
With a purpose in life and a good deed to do -
And she’s even created a Beetles’ Tattoo.

So for Old Gumbie Cats let us now give three cheers -
On whom well-ordered households depend, it appears.

Perfect couples don't ex-

Patti Smith & Cat | Thanks to Anna No More