Rien ne va plus | Μαργαρίτα Καραπάνου

TO ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΛΚΗ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ.
'Εχει νυχτώσει. Ανάβουμε το φως, καπνίζουμε σιωπηλά
ο ένας στην αγκαλιά του άλλου. Ο γάτος ο Καίσαρας παίρνει
φόρα, πηδάει στις πολυθρόνες και στον καναπέ, τις γδέρνει
με τα νύχια του, ο 'Αλκης γελάει.
- Μ' αρέσουν αυτές οι νυχιές που αφήνει ο Καίσαρας πάνω
στα έπιπλα. Καμμιά φορά, όταν κοιμάται κρυμμένος κάτω
απ' το κρεβάτι, κοιτάζω αυτά τα σημάδια, και σκέπτομαι πως
ο Καίσαρας τα κάνει επίτηδες, για να τον σκέπτομαι κι όταν
δεν τον βλέπω. Είναι πολύ περήφανος για τα νύχια του και
με λατρεύει. Με τις νυχιές του, θέλει να μου κάνει επίδειξη
δυνάμεως, που να είναι συγχρόνως και μια πράξη αγάπης.
- 'Αλκη, οι άνθρωποι είναι μίζεροι και τσιγγούνηδες με τα
αισθήματά τους. Θέλουν να παίρνουν αγάπη, αλλά χωρίς
τίποτα να ταράζει τη ζωή τους, το πρόγραμμά τους, τα καθαρά
τους έπιπλα. Ξέρεις πολλούς ανθρώπους που θ' αφήνανε το
γάτο τους να γδέρνει τις πολυθρόνες τους;
- Μένουνε τότε μόνοι με τις πολυθρόνες. Γιατί κι οι άνθρωποι
που μας αγαπούν μας γδέρνουνε, σαν τον Καίσαρα. Πρέπει να
αφήνουμε στον άλλον την ελευθερία να μας δείχνει την αγάπη
του όπως θέλει, όπως ξέρει, όπως μπορεί, αρκεί να μη μας
καταστρέφει. Κι ο έρωτας τι είναι; Νυχιές αγάπης είναι, σημά-
δια, ίχνη που αφήνει ο άλλος μέσα σου.
Εγώ αυτό που φοβάμαι πάνω απ' όλα είναι η ησυχία, η σιωπή.
Θέλω ανεξίτηλα σημάδια, ζωή. Για σένα, τι είναι ο έρωτας;
- Για μένα, ο έρωτας είναι λευκή μαγεία.