Φωτεινή Τσαλίκογλου | Η κόρη της Ανθής Αλκαίου

ΓΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ

Η πιο αγαπημένη από τις τρεις γάτες του Λευτεράκη, η Παρδαλή, ψόφησε. Την πάτησε ένα μοτοσακό κοντά στην πλατεία με το άγαλμα της Εύας. Ποιος θα το έλεγε τώρα του Λευτεράκη που ιδέα δεν είχε;

"Αφήστε εμένα", είπα. "Εγώ θέλω να του το πω".

Τι από όλα όμως να έκανα; Tρία πράγματα είχα στο μυαλό μου.

ΕΝΑ
Να το το πω. Ετσι όπως ακριβώς έγινε. "Ακου δω, Λευτεράκη. Η Παρδαλή ξεκοιλιάστηκε. Ξέχασέ τηνε. Πάει. Αμα θέλεις να τηνε δεις, σύρε στην πλατεία, είναι ακόμα εκεί".

ΔΥΟ
Να μην του πω τίποτα. Να νομίζει ότι η Παρδαλή έφυγε. Εφυγε για λίγο και κάποτε θα ξανάρθει.

ΤΡΙΑ
Επειδή ο Λευτεράκης είναι ηλίθιος και τίποτα δεν καταλαβαίνει, να βρω μια άλλη γάτα απο τη γειτονιά. Που να μοιάζει, όχι και πολύ, ακόμα και λίγο να μοιάζει με την Παρδαλή, και να του πω: "Nα! Εδώ είναι η γάτα σου, η Παρδαλή!"

Επειτα ομως για καλύτερο σκέφτηκα κάτι άλλο. Να περιμένω πότε θα αρχίσει ο Λευτεράκης να γυρεύει τη γάτα του και να φωνάζει: "Παρδαλή, Παρδαλή, πού τρύπωσες μωρή, πάλι;" Κι εγώ  να απορήσω και σαστισμένα να του πω: "Mα τι λες τώρα, Λευτεράκη, το έχασες τελείως το μυαλό σου; Ποια είναι πάλι αυτή η Παρδαλή που γυρεύεις; Πού σου κατέβηκε το όνομα Παρδαλή; Δεν υπάρχει τέτοια γάτα. Οι γάτες σου είναι δύο και τις λένε Γκριζούλα και Ψιψί. Το ξέχασες;"