Σωτήριος Παστάκας | Χόρχε

Ο γάτος μου κι εγώ
διαμένουμε στη γη
κι από δω απευθύνουμε
τα νιαουρίσματά μας
στο φεγγάρι.
Όποιος μας ακούει
ας σηκώσει πρώτος το χέρι
μπαλκόνι κατάκλειστο
ταράτσα πισσομένη
στον ακάλυπτο βγαίνουμε
σαν ανατέλλει το φεγγάρι
νιαουρίζει ο γάτος μου
τ’ αφεντικό του κλαίει.