Αλέξανδρος Μιστριώτης | Ο Τόνος

 ...........................................................

«Πώς σε λένε;» ήταν η πρώτη φράση. «Αύριο, θες να ξυπνήσουμε μαζί;», η τελευταία. Αυτές ήταν οι μόνες πρωτοβουλίες μου. Ήρθε σπίτι μου για δέκα μέρες με τα λίγα πράγματα της, με τη γάτα της. Γελάγαμε πολύ. Έφυγε και μου άφησε τη γάτα της. Την Τίνα. Γελάγαμε με το τίποτα, γελάγαμε με τα πιο απλά πράγματα κι όλα ήταν απλά εν τέλει. Γελάσαμε πολύ. Κρατάω ακόμα τη γάτα της κι ας είμαι αλλεργικός. Δεν προλάβαμε να βαρεθούμε και δεν ξέρω γιατί. Νομίζω όμως ότι όταν βαριέσαι, αρχίζεις ν’ αγαπάς.

.............................................................