«Γάτε που παίζεις μες στο δρόμο σαν να ‘ταν πάνω στο κρεβάτι,
Φθονώ την τύχη σου, γιατί, ούτε μπορείς να την πεις τύχη.
Καλέ υπηρέτη των μοιραίων νόμων, που ορίζουν πέτρες μα και ανθρώπους,
Δεν έχεις παρά αισθήματα γενικά, και μόνο αισθάνεσαι εκείνο που αισθάνεσαι
Είσαι ευτυχής, γιατί έτσι είσαι, κι η ανυπαρξία είναι δική σου.
Αντίθετα, εγώ είμαι χωρίς εμένα, με γνωρίζω και ξέρω πως δεν είμαι εγώ.»
Καλέ υπηρέτη των μοιραίων νόμων, που ορίζουν πέτρες μα και ανθρώπους,
Δεν έχεις παρά αισθήματα γενικά, και μόνο αισθάνεσαι εκείνο που αισθάνεσαι
Είσαι ευτυχής, γιατί έτσι είσαι, κι η ανυπαρξία είναι δική σου.
Αντίθετα, εγώ είμαι χωρίς εμένα, με γνωρίζω και ξέρω πως δεν είμαι εγώ.»
No comments:
Post a Comment